هوای خوش شکوفایی

...

بسی دور رفتم بسی دیر کردم
من آن بذر بی‌حاصلم کاین جهان را
نه تغییر دادم نه تفسیر کردم.

عوض می‌کنم هستی خویش را با،
هر آن چیزِ از زمرهٔ زندگانی،
هر آن چیزِ با مرگْ دشمن
هر آن چیزِ روشن
هر آن چیزِ جز من.

.

شفیعی کدکنی

::

امروز پنجاه رفت و ... در خوابم!

 .

راستش این نامهٔ دلبرانهٔ پُر از متناقض‌نمای بی‌شیله‌پیلهٔ صادقانه، مرا به یاد همهٔ عاشقانه‌های پر از تصاویرِ پارادوکسی (به قول استاد شفیعی) می‌اندازد. به یاد: ازین باد ار مدد خواهی چراغِ دل برافروزی...
از این معشوقهٔ دلبرِ متناقضِ نازنین.
::
از ۲۹ نامهٔ دکتر شریعتی به همسرش 

.

«احمدبن رافع را با عبدالجبّار خوجانی دوستی‌ بود سخت، بی‌ممالحتی و ملاقاتی که در میان ایشان بوَد اما به مناسبتِ فضل، دوستی داشتندی با یکدیگر به مکاتبت»

بخشی از حکایتی خواندنی از قابوسنامه

ممالحت: هم‌سُفرگی، نان و نمک خوردن

::
عجبا از آن دوستی بی‌ممالحت و ملاقات، آن هم از نوع سختش!
آنم آرزوست!

.

.